Ostrzeżenia przed nadmiernym spożyciem soli są niewyczerpane, zwłaszcza w przypadku wysokiego ciśnienia krwi. Sód ma jednak rodzaj „odpowiednika” w organizmie – wapnia. To znaczy: Duża ilość soli kuchennej – znanej jako związek sodu – jest synonimem obniżonej zawartości wapnia. To, co jest prawdą w doświadczeniach na zwierzętach, może mieć również negatywny wpływ na gęstość kości u ludzi.
Mówiąc o homeostazie, w medycynie chodzi m.in. o równowagę elektrolitów w organizmie. Należą do nich sód, potas, chlor i wapń. Nerki często odgrywają zasadniczą rolę w stabilizacji tej równowagi. Decyduje o tym, co jest wydalane lub zatrzymywane.
Wysoka zawartość soli kuchennej prowadzi do zwiększonej utraty wapnia.
Poszczególne elektrolity oddziałują na siebie wzajemnie
Kanadyjskie badanie wykazało bardzo interesujące zjawisko w doświadczeniach na zwierzętach: Wapń (Ca++) i sód (Na+) – waga jest regulowana w nerkach przez jeden i ten sam układ, wymiennik sodowo-wodorowy NHE3. Do tej pory ten system transportu wiązał się jedynie z pobieraniem soli do jelita i wydalaniem jej przez nerki.
Udowodniono, że duże ilości soli kuchennej, będącej rodzajem nagromadzonego sodu, prowadzą do zwiększonego wydalania wapnia. Podobna analogia może również dotyczyć wchłaniania wapnia.
Niedobór wapnia zmniejsza gęstość kości
To zjawisko niedoboru wapnia z pewnością stwierdzono u zwierząt laboratoryjnych, które nie posiadają systemu transportu NHE3 z przyczyn genetycznych. Wynik przygnębiający: Wynikający z tego niedobór wapnia doprowadził do zmniejszenia gęstości kości. Chociaż „tylko” pierwszy wynik w zwierzętach laboratoryjnych. Ponieważ jednak ludzie również regulują sód za pomocą tego systemu transportu, analogia jest bardziej niż prawdopodobna.
Organizm potrzebuje około 1000 mg wapnia dziennie.
Wapń pełni różne funkcje w organizmie człowieka, ale wraz z witaminą D, która jest jego partnerem, jest niezbędna dla zdrowych zębów i kości oraz jest niezbędna do zrównoważenia równowagi kwasowo-zasadowej. Wapń występuje głównie w produktach mlecznych, zwłaszcza w serach, wodzie mineralnej i warzywach takich jak koper włoski, brokuły, jarmuż czy rukola.
Według wartości referencyjnych D-A-CH opublikowanych przez niemieckie, austriackie i szwajcarskie towarzystwa żywieniowe, osoby w wieku od 15 lat potrzebują około 1000-1 200 mg wapnia dziennie.
Więcej informacji na temat wapnia i jego funkcji w organizmie można znaleźć w artykule przeglądowym tutaj.
